Archief
HUIS.ORLANDO speelde
Tsjechov Trio
In onze container speelden we een heus Tsjechov Trio, een drieluik van eenakters van Tsjechov: De Bruiloft (1889, Svadba), De Beer (1888, Medved) en Zwanenzang (1887, Lebedinaya pesnya). Dit vroegere, kortere werk van Tsjechov is relatief onbekend en verdient daarom meer aandacht. De stukken zijn komisch en absurd en bij vlagen poëtisch.
De Bruiloft
Als bezoeker ben je te gast op de bruiloft van Dasjenka en Aplombov. Niet alles gaat zoals gewenst: de bruidegom ligt nu al in de clinch met z’n aanstaande schoonmoeder; de bruid grijpt naar de wodka; de generaal, een mansplainer avant la lettre, brengt het gezelschap tot razernij door zijn oorverdovend saaie alleenspraak en de vlijtige ceremoniemeester is als gevolg van dit alles een zenuwinzinking nabij.
| Regie | Joke Holwerda |
| Regie-assistent | Tom Withaar |
| Spel |
Robin van Dijken (Zmejoekina), Lourens Zuiker (Jat), Cesta Hilbrandie (bruidsjonker, kelner & Mozgovoj), Marije de Vries (Nastasja), Alida Gerritsen (Aplombov), Anna Koopmans (Zjigalov), David Lettink (Dymba), Amber Woldhek (Dasjenka), Debbie Hordijk (Njoenin), Raf Meulenbeld (Revoenov) |
| Kap en grime | Marjan van den Hof |
| Techniek | Kiek Groendijk |
De Beer
In De Beer krijgt de in diepe rouw gedompelde weduwe op zekere dag bezoek van een botte schuldeiser die zijn geld opeist. Er ontstaat een tweestrijd over de vraag wie er onbetrouwbaarder is: de man of de vrouw. Dit meningsverschil ontaardt weldra in een heus duel. Maar dan… precies ja.
| Regie | Nina van der Woude |
| Regie-assistent | Tom Withaar |
| Spel |
Loeka Popova Smirnov |
| Techniek | Kiek Groendijk |
Zwanenzang
In deze ‘dramatische studie in één bedrijf’ zien we de beroemde acteur Svetlovidov, na afloop zijn laatste voorstelling. Versomberd door de gedachte dat er buiten het theater geen leven is, raakt hij in gesprek met de souffleur, die letterlijk geen leven heeft omdat hij in zijn kleedkamer woont. Samen spelen ze nog één keer zijn glansrollen, waarna hij voorgoed afscheid neemt van het toneel.
| Regie | Joke Holwerda |
| Spel | Debbie Hordijk Robin van Dijken |
| Techniek | Kiek Groendijk |
Over de schrijver
Anton Tsjechov (1860-1904) is bekend van zijn korte verhalen en realistische toneelstukken, zoals De Kersentuin (1904, Visjnjovyi sad) en De Meeuw (1896, Tsjaika). Zijn stukken zijn o.a. geregisseerd door Stanislavski. Tsjechov zou tijdens repetities van zijn stukken vaak ‘Niet theatraal, alstublieft!’ geroepen hebben. HUIS.ORLANDO speelt in de lente van 2025 Drie Zussen.
Recensie Theaterkrant
Javier López Piñón
‘Jeugdig ensemble speelt in hoog tempo een zedenkomedie van Tsjechov’
🔗 www.theaterkrant.nl
‘Door de krappe behuizing levert de opstelling, waarbij zowel spelers als publiek aan weerszijden van een lange eettafel plaats hebben genomen, dankbare spel- en mise-en-scène-mogelijkheden op. De vormgeving is opvallend. De witte kostuums en lange witte of hoge grijze haren verwijzen naar de pruikentijd, maar doelbewust is gekozen voor de kwaliteit van een feestwinkel. Hun burgerlijke status is fake, we kijken naar karikaturen. De grime onderstreept dat. Vrouwen spelen mannen met getekende snorretjes, de tekstloze bruid kijkt met kleine knalrode hartjeslippen verdwaald om zich heen.’
Recensie Theater050
Dio van Velden
‘Nasdrovje!’
🔗 www.theater050.nl
‘Het ziet er allemaal even prachtig uit: in de container staat over de gehele lengte een gedekte tafel. Damast, borden met een gouden bies, bestek, champagneglazen, schaal met kreeft en uiteraard een verzameling inheemse wodkaflessen. We mogen aanschuiven. (…) Een aantal heeft flink tekst, anderen wat losse opmerkingen tussendoor. Maar hun fysieke spel en mimiek zorgen ervoor dat zij niet wegvallen. Dat zij er werkelijk toe doen. Een lust voor het oog. Voorts is de rolbezetting erg komisch. Een vrouw, als vrouw uitgedost, die de bruidegom speelt. Een vrouw, eveneens als vrouw uitgedost, die een mannelijke ceremoniemeester speelt. Rokken maar ook een getekend snorretje, baardstoppels maar ook een dik en vuurrood gestift tuitmondje.
Recensie Theater050
Rina Copinga
‘Witte pruiken aan een krappe tafel’
🔗 www.theater050.nl
‘Wat mij vooral bijbleef achteraf is hoe verrassend komisch dit stuk van Tsjechov is. Toch is de psychologische onderlaag onmiskenbaar. De personages waren vooral bezig met het bewijzen van zichzelf. Het is voor zowel het publiek als voor de personages niet van belang de onderlinge relaties te begrijpen. Die bewijsdrang en focus op het individu is heden ten dage natuurlijk ook herkenbaar en daarom kwam dit stuk ook krachtig en tijdloos over.’